W chwili narodzin placówki, teren gdzie ją ulokowano, należał do Starej Woli Gołębiowskiej. To tujawia się były zesłaniec Jerzy Michalski gotowy do podjęcia pracy u podstaw, czyli walki z analfabetyzmem. Skupia wokół siebie grupę zainteresowanych edukacją młodych ludzi, którym organizuje naukę. Zajęcia te odbywają się w domach słuchaczy. W 1917 r. szkoła w Starej Woli otrzymuje oficjalny dokument zatwierdzający jej istnienie. Pierwszą nauczycielką jest Stefania Korybska. Otrzymuje pensję w wysokości 1200 koron (1916/1917). Szkoła nie posiada budynku - lekcje odbywają się w domach prywatnych - posiada jednak budżet, pierwsze pomoce naukowe - ruchome abecadło – zapisane w inwentarzu szkolnym. W wolnej Polsce zwiększa się liczba uczniów i nauczycieli. Lekcje odbywają się w gospodarstwie Stefana Czarneckiego. Uczniowie szkoły w liczbie od 70 do 92 pochodzą z Krzewienia, Mlecznej, Gołębiowa. Zajęcia odbywają się w budynkach gospodarskich - Bińkowskich we wschodniej  części wsi. Chrust i Bakalarz Na początku wojny zrealizowano myśl o wzniesieniu budynku szkoły. W tym czasie na stanowisko kierownicze powołano Leona Chrusta, który 1 października (po bitwie nad Bzurą i po ucieczce z niewoli niemieckiej) energicznie przystępuje do działania i oddaje do użytku dwie sale. Zatrudniony zostaje także Edmund Bakalarz - dzisiejszy patron placówki. Szkoła powiększa się w związku z likwidacją szkoły w Mlecznej. Obecność Edmunda Bakalarza sprawia, że mała szkoła staje się jednym z miejsc, w których tętni  życie walczącego narodu, przynajmniej środowisk ludowych. Wokół Edmunda Bakalarza gromadzą się działacze Chłostry - później BCH i AK. 7 maja 1942 r. 90 proc. zabudowań Starej i Nowej Woli niszczy pożar spowodowany iskrami z przejeżdżającego pociągu towarowego. Zgodnie z zarządzeniem władz niemieckich budynek szkoły zostaje zajęty przez pogorzelców. Kierownik Chrust zajmuje się zorganizowaniem dożywiania, wykorzystując produkty z Komitetu Opiekuńczego. 4 czerwca 1942 r.  Gestapo aresztuje Edmunda Bakalarza i Leona Chrusta i wywozi ich do obozu w Auschwitz. W październiku 1942 r. Bakalarz umiera na tyfus. 17 czerwca 1945 r. Leon Chrust wraca z Auschwitz. Powrót  ten oznaczał dla Chrusta natychmiastowe podjęcie pracy. Kończy trzecią salę pozostawioną w 1942 r., buduje komórkę na opał, mieszkanie dla woźnego, ustępy. Tylko dwie sale W 1966 r. , a więc po ponad 20 latach, udaje się  podjąć budowę dwóch pomieszczeń w dostawionej ceglanej przybudówce do drewnianej bazy rozpoczętej jeszcze przed wojną. Nie jest to wielki sukces zważywszy, że szkoła nie ma własnego dostępu do wody (przynoszona jest ze studni) a jedyne urządzenia sanitarne stanowią zewnętrzne ubikacje zbudowane przed 20 laty. Przez kolejne 20 lat zmian będzie jeszcze mniej i będą one miały charakter kosmetyczny. Do końca funkcjonowania dawnego obiektu szkolnego (2009 r.)  szkoła ogrzewana będzie piecami, choć w latach 90. pojawi się woda, toalety w dobudowanym niskim budynku. W 1984 r. obszar Starej i Nowej Woli Gołębiowskiej zostaje włączony do Radomia. Wiąże się to z nadaniem szkole numeru, pełna nowa nazwa brzmi teraz: Publiczna Szkoła Podstawowa nr 19 im. Edmunda Bakalarza w Radomiu. Istnienie PSP nr 19 było wielokrotnie zagrożone. W latach 1998 – 2006 władze kilkakrotnie nosiły się z zamiarem likwidacji naszej szkoły. Wreszcie w nowym obiekcie Rok szkolny 2007/2008 był przełomowy w historii PSP nr 19, ponieważ rozpoczęto budowę nowej siedziby placówki. W lutym 2009 r. (ferie zimowe) odbywa się przeprowadzka do nowo wybudowanej części dydaktycznej. Salę gimnastyczna, boisko, plac zabaw oddano do użytku jesienią 2009r. Następnie uruchomiono stołówkę szkolną. W nowym budynku znajduje się 10 sal lekcyjnych, biblioteka, świetlica, gabinet pedagogów, gabinet pielęgniarki szkolnej, sala gimnastyczna, stołówka. Koszt wyposażenia nowej placówki poniosła gmina, jednakże nie było to wyposażenie kompletne. W 2009 szkoła napisała wniosek o pozyskanie funduszy z subwencji oświatowej Ministerstwa Edukacji Narodowej. W ten sposób uzyskano ok. 100 tys. zł na zakup nowych pomocy dydaktycznych. Obecnie każda sala lekcyjna, pracownia wyposażona jest w nowoczesne urządzenia multimedialne: laptopy, projektory, dostęp do internetu. Projekty, programy PSP nr 19 realizuje wiele projektów, a jej uczniowie i nauczyciele uczestniczą w różnych programach, co przynosi całej społeczności szkolnej wiele korzyści. Dzieci i młodzież mogą brać udział w zajęciach pozalekcyjnych, które dają szanse na wyrównywanie braków w nauce, kształtują i rozwijają umiejętności i zainteresowania, pozwalają na efektywne zagospodarowanie czasu wolnego. Uczniowie jeżdżą na wycieczki, chodzą to teatru i kina. Opracowano na podstawie materiałów szkoły Fot. PSP 19