„Muśnięcie grawitacji” Ryszarda Ługowskiego w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku

    Wystawa retrospektywna Ryszarda Ługowskiego ma przybliżyć nam dzieła artysty niezwykle aktywnego na wielu polach twórczości, jak również dać obraz ponad trzydziestu lat pracy. Architektura orońskiego muzeum pozwala na takie aranżowanie ekspozycji, by prace mogły być dostępne w dwóch przenikających się porządkach, jak opowieść oparta na kolejno przywoływanych wspomnieniach i przetykanych tymi, które wyłamują się ze swojego czasu. Chronologiczne ułożenie dzieł pozwala na podążanie za zmianami w postawie artystycznej, stosowanie nowych materiałów w twórczości i odkrywanie nowych problemów. Otwarty charakter przestrzeni muzeum pozwala swobodnie wodzić wzrokiem po całej wystawie i zwrócić się ku dziełom, które nas zainteresują niezależnie od daty ich powstania. Już po przekroczeniu progu widzimy prawie całą ekspozycję. Ryszard Ługowski w swoich pracach z ostatnich kilkunastu lat wykorzystywał snajperski karabin, profesjonalny sprzęt astronomiczny, sprzęt fotograficzny. Pośrednio komentując naszą rzeczywistość, nie wykorzystywał na sposób publicystyczny wydarzeń i ich dokumentacji, ale nawiązywał do emocji, które one budziły, wyobrażeń o naszym życiu i fantazjach pozwalających uciekać od codzienności. Artysta korzysta z obiektów odnalezionych w sklepach z tandetnymi, kiczowatymi gadżetami: stoliki, koronkowe serwetki, gipsowe torsy Wenus, koniki na biegunach, fotografie twarzy wycięte z reklam usług seksualnych - odnajdziemy je na wystawie. Od wielu lat artysta tworzy instalacje dźwiękowe, buduje konstelacje z mis tybetańskich i gongów, porusza je, głaszcze, uderza - wydobywa dźwięki sprzyjające kontemplacji i zanurzeniu się w ciszy wyobrażonego kosmosu. Można uznać, że odniesieniem do performancu z wykorzystaniem mis tybetańskich jest instalacja „Dzwony rurowe”. To ostatnia praca artysty przygotowana specjalne na tę wystawę w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Instalacja ze stalowych prętów pionowo zwisających od sufitu organizuje przestrzeń prawie 80 m kw. Na wystawie spotykamy rzeźby, obrazy, fotografie, video, instalacje, performance. Znajdziemy różne środki i sposoby, za pomocą których artysta mówi o ludzkim przemijaniu, o życiu i śmierci, o erotyce, o cierpieniu, wierze w przemianę, w możliwość porozumienia i dzielenia się wrażeniami. Ryszard Ługowski w swojej sztuce zdaje się kokietować gusty pospolite i prowadzić dialog z ludźmi dobrze zadomowionymi w świecie sztuki współczesnej. Wszystkim pracom nadaje oryginalne tytuły, które wpisują się w poetykę jego działań i stanowią ważny element artystycznej prowokacji, kiedy indziej zaś wskazują tropy interpretacji, jak to ma miejsce w przypadku instalacji „Torus”, „Medulla” czy „Peregrinus”. Finisaż wystawy zaplanowano na 15 stycznia 2017 roku o godz. 16 w budynku Muzeum Rzeźby Współczesnej. Zakończeniu ekspozycji towarzyszyć będzie performance dźwiękowy z użyciem mis tybetańskich i gongów. Fot. CRP Orońsko