Tygrys Pietrek odnalazł odwagę

Tekst Hanny Januszewskiej wziął na warsztat reżyser Krystian Kobyłka, na co dzień dyrektor Opolskiego Teatru Lalki i Aktora. I widać w tej inscenizacji rękę fachowca: sposób zbudowania dramaturgii, połączenie tekstu mówionego z muzyką, śpiewem, tańcem, ciekawe wykorzystanie rekwizytów. Zresztą to ostatnie daje doskonałe pole do popisu dla dziecięcej wyobraźni: czy z drewnianego statywu i plastikowej ryby można zrobić konia? Czy jednokołowy rowerek, na którym siada tygrys Pietrek, by gnać po lekarza dla chorej mamy, może udawać źrebaka? Albo, czy cienie pojawiające się za ekranem płótna pochodzą od prawdziwych, czy wyłącznie wyimaginowanych postaci?

Najważniejsza jest jednak w spektaklu metoda "podania" najmłodszym widzom samej, pouczającej bardzo opowieści o tygrysie Pietrku. Małym zwierzątku, należącym do gatunku drapieżników, które wprawdzie na początku bez ustanku przechwala się swoją odwagą, ale gdy przychodzi do jej okazania, zachowuje się bardzo tchórzliwie. Czuje się pokrzywdzone nie tylko dlatego, że starsze tygrysy odebrały mu jako znak jego stanu ducha charakterystyczne paski. Czuje się fatalnie, bo nikt - ani myszka, ani baranki, ani nawet wydra nie chcą się z nim bawić. A na dodatek okazuje się, że odwagi nie da się - tak jak kiełbasy, czosnku i cebuli, kupić w sklepie. Pietrek znajduje ją dopiero wtedy, gdy trzeba pomóc chorej mamie;  sprowadza podczas burzy - której przecież też się bardzo boi - lekarza.

Poza zasługami reżysera sztuki trzeba także podkreślić te, które są udziałem pozostałych twórców, w tym młodego zespołu aktorskiego świetnie nawiązującego kontakt z dziecięcą publicznością, zafascynowaną opowiadaną historią.

Zabierzcie dzieci na "Tygrysa Pietrka". Może pokonają własne lęki i odnajdą swoją odwagę?

Bożena Dobrzyńska