Barokowe skrzypce z ROK
- Większość repertuaru orkiestrowego jest przeznaczona na orkiestrę
prowadzoną przez batutowego dyrygenta. Uważam jednak, że muzyka XVIII i
początku XIX wieku prowadzona od skrzypiec brzmi bardzo ciekawie. Jest
to oczywiście inny rodzaj brzmienia i według mnie jest on bardzo piękny i
efektowny - uważa muzyk.
Zbigniew Pilch jest nie tylko
skrzypkiem i dyrygentem ale także wykładowcą akademickim. Jest artystą o
niezwykle szerokich zainteresowaniach, które obejmują całość muzyki
instrumentalnej od XVI do XXI wieku. Gra na skrzypcach barokowych i
współczesnych, altówce i violi d'amore. Owa wszechstronność znajdzie
swój wyraz w programie tego pięknego koncertu, przesyconego trzema
barwami baroku: geniuszem Niemca Bacha, włoską śpiewnością Locatellego i
Corellego i francuską elegancją, skąd innąd Włocha z pochodzenia,
Jeana-Baptisty Lully.
Natomiast
sformułowanie „skrzypce barokowe”, jak tłumaczy artysta, oznacza
instrument historyczny, wskazuje sposób gry na nim i określa historyczne
zasady budowy. Ale instrument ten jest narzędziem przydatnym do gry
muzyki od końca renesansu, aż do romantyzmu. Określanie go jako
„skrzypce barokowe” to jedynie skrót myślowy. Jednakże należy przyznać,
że ten dawny styl wykonawczy właśnie w baroku osiągnął pierwszy szczyt
swojego rozwoju. Wówczas pojawili się pierwsi wielcy skrzypkowie – od
Arcangelo Corellego, przez Antonio Vivaldiego, Giuseppe Tartiniego,
Pietro Locatellego aż po Niccolò Paganiniego w XIX wieku. Była to
pierwsza erupcja wiolinistyki.
W programie m.in.: J. S. Bach: III Suita
orkiestrowa D-dur, Pietro Locatelli: Concerto grosso op. 7 nr 6 ‘Il
pianto d'Arianna’ Arcangelo Corelli: Concerto grosso op. 6 nr 3,
Jean-Baptiste Lully: Muzyka do „Mieszczanina Szlachcicem”.
(kat)
