Bierzmy wzór z dr.Tochtermana
Tak też o wybitnym lekarzu mówił podczas sobotniej uroczystości odsłonięcia tablicy prezes Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie dr Mieczysław Szatanek.
Uroczystość zgromadziła wielu radomian, przedstawicieli środowiska lekarskiego, ale przede wszystkim jego dawnych pacjentów i ich rodziny
Bożena Błaszczyk-Ziętek, kierująca Szkolnym Klubem Europejskim w "ekonomiku" przypomniała, że mija właśnie 55 rocznica śmierci dr Adolfa Tochtermana. - Szanowanego obywatela miasta, zasłużonego lekarza i społecznika, długoletniego ordynatora szpitala miejskiego w Radomiu, patrioty polskiego okresu I i II wojny światowej, lekarza owianego legendą ze względu na bezgraniczne poświęcenie się swoim pacjentom - mówiła.
Życie i pracę doktora Tochtermana przypomnieli też uczniowie Zespołu Szkół Ekonomicznych. Odczytali także zebrane przez siebie wspomnienia radomian: lekarzy pracujących z doktorem w szpitalu i pacjentów, którzy zawdzięczają mu życie.
– Obyśmy wszyscy brali z niego wzór - podkreślał dr Szatanek.
Odsłonięcia tablicy dokonali prezydent Radomia Andrzej Kosztowniak, dr Mieczysław Szatanek oraz dr Danuta Anańko, która była asystentką A. Tochtermana w szpitalu miejskim. Po złożeniu wieńców i kwiatów zebrani przeszli do kościoła garnizonowego. Tam odprawiona została msza św. w intencji Adolfa i Zofii Tochtermanów.
Adolf Tochterman (1892-1955) był nie tylko cenionym lekarzem, ale i działaczem społecznym. Urodził się w 1892 roku w Pilicy koło Warki. Był synem Henryka Tochtermana, ówczesnego pastora tamtejszej parafii ewangelicko-augsburskiej. Od 1903r. mieszkał w Radomiu. W latach 1912-14 studiował medycynę w Kijowie. Dyplom otrzymał w 1921 roku.
W 1926 roku objął stanowisko ordynatora radomskiego szpitala imienia świętego Kazimierza, a potem szpitala miejskiego, które piastował do śmierci. Podobnie jak żona, Zofia, dentystka, znany był jako lekarz o wysokich kwalifikacjach i wielkiej dobroci dla chorych. Podczas okupacji pomagał rannym i poszukiwanym członkom ruchu oporu. Po wyzwoleniu przystąpił do organizowania na nowo służby zdrowia w Radomiu i uruchomienia szpitala miejskiego.
Zmarł 20 marca 1955 roku w Warszawie, spoczywa w grobie rodzinnym na Cmentarzu Ewangelickim w Radomiu, którym od 2003 roku opiekują się uczniowie Zespołu Szkół Ekonomicznych i niemieckiej szkoły Heinz-Nixdorf Realschule Büren.
(kat.)
