Najważniejszym punktem programu była „Uwertura 1812” Piotra Czajkowskiego, stąd też tytuł obu wieczorów. Jeszcze przez „Uwerturą 1812,” zaraz po sygnale orkiestry, muzycy pod batutą Dariusza Krajewskiego zaprezentowali „Pod sztandarem pokoju” Feliksa Nowowiejskiego bo, rok 2016 jest rokiem właśnie tego kompozytora. W finale utworu wspaniale zaprezentowały się marżoretki. Gościem młodych muzyków był flecista Krzysztof Maciej Kaczka, który wraz z orkiestrą wykonał utwór „Carmen Fantaisie Brillante” Francois Borne. Artysta wczesniej poprowadził z radomskim zespołem warsztaty fletowe. Znane w teatralnym świecie powiedzenie, że jeśli w pierwszych scenach spektaklu pojawia sie broń, to na pewno wkrótce wypadli, sprawdziła się i w tym przypadku. Na scenie sali koncertowej wtoczono bowiem... armatę, główne akcesorium wykorzystane przed wykonaniem  „Uwertury 1812 opus 49” Piotra Czajkowskiego. Armata - w tym przypadku "uruchomiona" przez dyrygenta nie znalazła się przecież w tym momencie przypadkowo. Utwór Czajkowskiego został wszak napisany dla upamiętnienia obrony Moskwy przed atakiem wojsk Napoleona. W drugiej części koncertu orkiestra grała muzykę rozrywkową, czym udowodniła, że jej możliwości interpretacyjne są bardzo duże. Rozpoczęła ten cykl „Arabesque” Samuel Hazo utrzymana w klimacie bliskowschodnim. Solo na flecie grała Aleksandra Rus. Później publiczność usłyszała m.in. „Romanzę” Hansa Hartwiga na podstawie Etiudy E-dur op 10 nr 3 Chopina, "My fair lady" z tegoż musicalu. Solo na werblu wykonał Łukasz Maciejewski. Była też „Zorba” Mikisa Theodorakisa, „Nothing else matters” z repertuaru zespołu Metallica,  „Caravan”, czyli latynoamerykańska aranżacja jazzowego standardu. Pokazano też film nakręcony podczas pobytu Grandioso w Pekinie, a zespół zagrał taniec chiński pt. „Narodowy wiatr”. Na finał orkiestra wykonała „I feel like funky it up/We got that fire”, czyli paradę nowoorleańską. k. woj. Zdjęcia Marian Strudziński